นิลกาสร

...... : อะ...เจ้าเหมียวเจ้าจะไปไหนเดี๋ยวก่อน เอ้ะ.... มีเเสงหรือว่าจะมีรถผ่านมาทางนี้....

(เจ้าเเมววิ่งไปคาบหนูน้อย)

...... : อ้า...ไม่นะเจ้าเหมียวอย่าอยู่กลางถนนสิมันอันตรายนะ เจ้าเหมียว....

รถที่ผ่านมาเเลน มาด้วยความเร็วโดยที่ไม่รู้ว่ามีสิ่งใดที่รออยู่ตรงหน้าของรถ

หญิงสาวที่เห็นรถยนต์เเลนมาด้วยความเร็ว เขาจึงวิ่งออกจากศาลาเก่าๆอย่างรวดเร็วเพื่อช่วยชีวิตเจ้าเเมวเหมียว....

(เจ้าเหมียวได้วิ่งเข้าป่า หลังจากที่หญิงสาวได้มาถึง)

...... : เอ๊ะ......

.

.

.

.

.

(เสียงรถยนต์ได้ชนเขากับอะไรสักอย่าง)

.

.

.

(เสียงหายใจโรยริน เลือดไหลบนศรีษะ)

(ทุกอย่างค่อยๆมืดลง)

(เเล้วมีเสียงคนพูดคุยกัน)

....... : เเม่นางเอ๋ย.....ชั่งน่าสงสารหยิ่งนักข้าควรทำอย่างไรดีท่าน

....... : เจ้าถามข้ารือ......

....... : ถามท่านนั้นเเหละ

....... : งั้นให้นางได้เกิดใหม่ในโลกที่นางฝันอยากจะไปดีหรือไม่

....... : ก็ดีนะท่าน

.

.

.

.

.

(ที่ไหนสักที่)

...... : ปวด.....หัว....จัง นี้เรายังไม่ตายหรอเเต่ทำมั้ยถึง.......เอ้ะ ตอนเช้า...... ได้ไงกันตอนนั้นยังมืดอยู่นี่เพราะอะไรกัน....

ง่วงมากเดี๋ยวค่อยมาใหม่นะ